27 augustus 2008 was de dag...

...dat ik definitief mijn onschuld verloor. Dat is niet zo pikant als het klinkt (wat zon site is Ferrarichat nu eenmaal niet) maar vandaag (inmiddels gisteren) was de dag dat mijn rechterhand voor het eerst de pookknop van een Ferrari beroerde, dat ik mijn beide handen om het stuurwiel klemde, dat mijn rechtervoet heer en meester was over rem- en gaspedaal, mijn linkervoet de relatie tussen motor en versnellingsbak regelde en dat mijn zintuigen werden overgoten met een idiote hoeveelheid Ferrari-prikkels. Ja ja, Franc heeft er in hoogst eigen persoon voor gezorgd dat ik, inmiddels toch ook al weer bijna 33 jaar, kan zeggen dat ik in een Ferrari heb gereden. Gereden, dus niet alleen méé gereden! En dan ook niet zomaar een Ferrari, nee de ons aller bekende titaniumgrijze, niet minder dan perfect onderhouden 308 GTB.

Zo tegen een uur of kwart voor negen s'avonds was het zo ver, Franc stelde de bestuurdersstoel en alles was daarbij hoort tot mijn beschikking, nam zelf plaats op de passagiersstoel en de rest was aan mij. Vol van enthousiasme -want nu ging het toch echt gebeuren, en wie kent die sensatie niet?- maar ook vol van nervositeit want het zal toch niet zo zijn dat ik Franc's pride and vooral joy in een slechtere staat aflever dan Franc hem aan mij ter beschikking heeft gesteld? Franc had er duidelijk alle vertrouwen in maar begreep gelukkig ook dat enige geruststellende woorden aan mij welbesteed waren.

Maar goed, toen was het dus zo ver. Spiegeltjes netjes ingesteld, stoel versteld, en toen was er geen ontkomen maar aan: gáán! Een koppeling die opmerkelijk gebruiksvriendelijk bleek en die karakteristieke versnellingsbak met zijn schakelraster en heerlijke klik-klak geluidjes iedere keer dat van verzet gewisseld wordt. De V8 die goedmoedig roffelt in de lage toeren en woeste oorlogskreten slaakt in de hoge toeren (die ik natuurlijk pas na enige aansporing van Franc bereikte) en die vervolgens heerlijk ploft bij het loslaten van het gaspedaal. Wat wil een mens nog meer? Ik zou het serieus niet weten!

De ratio ziet een stuurwiel, een bedieningspaneel met de gebruikelijke instrumenten, een versnellingspook en denkt: "Een auto, hoe moeilijk kan het zijn?" maar de emoties schreeuwen: "Ferrari!!!" Alles aan de auto schreeuwt Ferrari. Van de eerder genoemde bediening van de versnellingsbak, via het embleem op de stuurnaaf en de blik vanuit de cockpit op de wellustige rondingen van de voorschermen, tot de V8 die je pal achter je hoort en vooral ook voelt. Behalve dan het knopje waarmee de elektrische buitenspiegels worden bediend, dat blijkt BMW te zijn (ik hoop niet dat ik nu iets verklap).

Hoe mooi en fascinerend Franc's klassieke Alfa's ook zijn (en dat zijn ze zeker!) de Ferrari laat je niet met rust. Ik betrapte me op de weg terug op een ingebakken grijns en dat is wat de Ferrari is: een grijnsmachine. Overigens betrapte ik me er de eerste paar meters ook op dat ik de koppeling veel te hard indrukte, maar ach...

Franc, nogmaals bedankt. Het was niet alleen bijzonder aardig maar zeker ook bijzonder moedig van je om me de beschikking over je Ferrari te geven. Ik hoop dat ik haar niet al te zeer mishandeld heb.

 

JA EN NU BEN IK ECHT 50!!!!!!! ZE HEBBEN ME ALLEMAAL OVER DE STREEP GETROKKEN...............

IEDEREEN IS VERSTROKKEN,

IK BEN NU 18 MET 32 JAAR ERVARING

HEB EEN FERRARIBOEK GEKREGEN DAT IK AL 4 JAAR HAD, EN...................


HANDBOEIEN ????????

 

Pieter, gefeliciteerd met de minst begrijpelijke post die ik op dit forum gezien heb. Volgende keer een pilletje meer innemen.

Marnix,

Fantastisch dat het zover heeft mogen komen en complimenten aan Franc dat hij je die ervaring heeft willen gunnen. Het is een moment dat je nooit vergeet, als Ferrarista. Bedankt voor de post, het bracht herinneringen aan mijn eerste keer achter het stuur (mijn broer's 328) naar boven. Denk nog vaak terug aan dat moment, eigenlijk was dat spectaculairder dan het ophalen van mijn eerste Ferrari. Gek he?

Neemt niet weg dat ik wel sta te popelen om die Boxer op te halen!



Onno

 

Marnix, geweldige omschrijving van een prachtige moment, ik weet wat je hebt doorgemaakt, ik heb in italie ook datzelfde stuur en die pookknop mogen bedienen. Ik was al aardig weg van de 308 na de eerste ontmoeting met Franc zijn auto, maar na de eerste km's was ik smoorverliefd. Geweldige ervaring!

Mijn eerste rit in een Ferrari was denk ik ergens in 1998 in een 348, toen was ik dus een jaar of 22. Dat viel niet mee, je hebt echt je handen vol aan een 348, geen stuurbekrachting dus beide handen stevig aan het stuur

 

Marnix, wat een geweldige ervaring is dat toch, hè? Mijn ontmaagding (27 januari, Hans bedankt!) staat nog steeds in mijn geheugen gegrifd... Momenten die je niet meer gaat vergeten. Welkom bij de club! Doet me meteen weer beseffen wat een prachtige groep mensen zich hier verzameld hebben.

Dikke vette pluim voor alle enthousiastelingen! (wil ik maar even gezegd hebben)

Bob

 

Grappige omschrijving

 

hèhè, dat ken ik wel ja

Je denkt dat je het al gehad hebt (terwijl je ook beter weet)

 

Kon er geen andere woorden voor bedenken...

sorry als ik je in verlegenheid heb gebracht, Hans

 

Mooi verhaal!!
En erg nobel van Franc om je dit te gunnen natuurlijk.

 

Mooi verhaal Marnix, gefeliciteerd join the club

 

Prachtig Marnix, weet precies wat je bedoelt!

Pieter, alles goed met je? niets raars gedronken, geslikt of gegeten?

 

Ik heb nog steeds die stompzinnige grijns op mn hoofd. Mn kaken beginnen pijn te doen. Help!

 

One of the best things you can do with your clothes on.

Jeffrey

 

Marnix,

Geloof me, ook degenen die in het gelukkige bezit zijn van een autootje weten precies wat je bedoet. Die grijns blijft.... Elke keer weer.

Deze auto's zijn wel zo ultiem stompzinnig dat ze leuk zijn. Ik bedoel, wie verzint er nou dat je in een auto gaat rijden waar je zo laag zit dat je niks kan zien, die zoveel herrie maakt dat je aan het eind van de dag suizende oren hebt, waar je aan het stuur en in je stoel kan voelen hoeveel die mier die je net overreden hebt gegeten had, waar je elke 6 a 8 kilometer weer een litertje super plus in moet gooien, waarvan iets simpels als een versnellingspook 1000 euro kost, waar je met spierpijn van het sturen en schakelen uitgestapt komt, die je niet durft te wassen omdat hij dan wel eens kan gaan roesten, en die je eigenlijk niet echt graag uit zicht parkeert?

En, zoals je gisteren zelf gemerkt hebt, ze zijn het zo ontzettend waard. De puurheid, onversneden, niet gecompromitteerd door futiliteiten als dagelijks comfort. Gewoon, een racewagen voor op de weg.

Heerlijk....

Franc: Ik heb er spijt van dat ik afgebeld heb voor vanavond. RIJDEN zullen we! Tot de laatste druppen benzine....

Forza Ferrari!!!

 

Mooi Marnix,

erg gaaf dat je hebt mogen sturen!!! Ik vond het ook waanzinnig toen ik op de linkerstoel van een Ferrari zat die ook daadwerkelijk reed!!!! Jammer voor mij was dat het een rechtsgestuurde F355 was...........

Someday...................

Michiel

 

Kom maar eens een keer hangar flying Michiel, dan komen we vanzelf wel aan dat sturen toe...

hans

 

Ja kom absoluut een keer langs! Wou je eerst vragen of je er morgen bent, maar zit helaas even met m'n vriendin die even in het ziekenhuis ligt. Denk niet dat ze het leuk zou vinden als ik vliegen en Ferrari's voorop stel...

Je hoort van me!

Michiel

 

Ja!!! Het is een pracht avond !! Too bad. We plannen een nieuwe avond in sept. That's for sure.

 

Ik ook elke keer als ik naar dat kunstwerk kijk!

 

Oh, hier miezert het inmiddels...

Maar idd, doen we gewoon binnenkort een keertje WEL...

 

gefeliciteerd Marnix!

ik zei toch dat het vanzelf wel zou komen

 

Gefeliciteerd Marnix

 

Verschijnt er inmiddels al een big smile bij jou Peter?

 

Marnix, er is niets mooiers als rijden in een van je droomauto's.
Dat Franc's 308 1 van jouw droomauto's is weten wij allemaal.
Goed dat je mocht rijden, en Franc mag enorm blij zijn met zo'n kunstwerk.

 

Je bedoelt zoiets?
Image Unavailable, Please Login