Lion King - dus NIET de Disney versie... bloed, zweet, en regen

BEGIN

A.U.B. pas reacties plaatsen na de EIND post, dan kan ik alle foto's onder elkaar plaatsen.

Dank, Onno

 

Van 19 tot 30 maart waren Harald en ik op vakantie in Tanzania. Het doel was om met professioneel wildfotograaf Daryl Balfour en zijn vrouw Sharna (zie:                      The Home of Daryl & Sharna Balfour - Home) de wildebeestmigratie te volgen. Dat had ik in 2005 ook al met hen gedaan, maar toen aan de Kenya kant (in Oktober). Van januari tot april worden de nieuwe lammeren geboren en volgen ca. 2.3 miljoen wildebeesten (gnoe’s) en een half miljoen zebra’s de regenbuien op zoek naar vers gras. Dit seizoen geeft de grote roofdieren een uitgelezen kans te jagen en hun buikje vol te vreten.
Het voordeel van het gebruik maken van iemand als Daryl is dat er mobiele kampen zijn opgezet, ver van de rest van de toeristen, en dat de auto’s goed zijn uitgerust voor fotografie en dat je er met maximaal 4 gasten inzit. Bovendien zijn de gidsen de beste van Afrika, en iedere keer dat ik met ze op safari ga zijn we verwend met uitzonderlijke momenten vlak bij de auto.
Het zal waarschijnlijk duidelijk zijn dat de gnoe’s continu in beweging zijn, afhankelijk waar de regen valt. Daarom had Daryl vlak voor onze aankomst één van de kampen veranderd, en ook de dagen die we in elk kamp verbleven aangepast. Tijdens de vakantie bleek dat een gouden greep, we waren zeer gefortuneerd en zaten midden in het wild, met bijzonder weinig andere toeristen. In de zuidelijk Serengeti (eigenlijk deel van het Ngorogoro Conservation Area) konden we zelfs twee dagen genieten zonder één andere auto in het gebied te hebben.

 

Om wat te acclimatiseren, zijn we een dag eerder richting Arusha gevlogen. Een bezoekje aan Arusha National Park was een mooie gelegenheid om de ‘trekkervinger’ weer op te warmen, en ook aan mijn nieuwe Canon 7D te wennen.
Arusha NP is een prachtig park, met Mount Meru aan de ene kant en Kilimanjaro aan de andere kant. De vegetatie is heel divers, evenals het landschap. Een kleine krater, een kleine savanne, een wild woud, eigenlijk is het Tanzania in het miniatuur. Geen grote roofdieren, maar wel genoeg ander wild. Een aanrader voor één, maximaal twee dagen.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

Na een korte vlucht naar de Ndutu vliegstrip, installeren wij onszelf na de lunch in het kamp voor twee dagen in de moerasgebieden rond Ndutu. Het valt me meteen op hoezeer de vegetatie verschilt met de Masaai Mara in Kenya, slechts 250km verderop (en het tegenovergestelde punt van de migratie). Het stikt van de acacia’s en er zijn minder open vlaktes. Het is hier verschrikkelijk mooi. Op deze eerste ‘gamedrive’ zijn de hoogtepunten: een leeuwenjacht op zebra’s die onsuccesvol was, een paar bronstige leeuwen, en een prachtige zonsondergang.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

De ochtend van dag 3 zou zeer spectaculair blijken. Na een diverse start met een kudde buffels, een dik-dik, een longcrested eagle, en anderen, was er een eenzame leeuwin op een gnoe karkas. De leeuwin at niet al teveel en vervolgens was het een fascinerend spectakel de chaos van de aaseters te zien. Een jakhals vocht flink met de gieren, en dat leverde leuke aktieplaatjes op.

Het blijkt altijd weer moeilijk om de scharrelaars (European Roller, Lilac-breasted Roller) op de plaat te krijgen. Verdomde dingen vliegen altijd weg als je stopt.... Toch nog een paar plaatjes weten te vangen.
Rond een uur of half elf vonden we een moederjachtluipaard met 4 jaar-oude welpen. We hadden het gevoel dat ze rond het middaguur nog wel op jacht zouden gaan, en dat bleek ook het geval. Moeder wist met behulp van de welpen een pasgeboren gnoe af te zonderen van zijn moeder en neer te halen. Na een aantal minuten geprobeerd te hebben het kalf te stikken, realiseerde ma zich dat er een welp mistte. Ze liet het nog levende kalf los, en één van de welpen stortte zich op de keel. Ma bleef roepen, maar geen welp. Ze ging dus maar op zoek. Na een paar minuten lieten ook de andere welpen het kalf achter en gingen achter ma aan. Het kalf ademde nog een paar keer, maar liet toen uiteindelijk het leven. Na een kwartier paniek kwam de verloren zoon opdagen en na een standje van ma was alles weer pais en vree. Toch duurde het nog zeker een halfuur voor de jachtluipaarden aan de maaltijd begonnen. We moesten de auto’s weer naar achteren verplaatsen omdat ze niet naar het karkas terug wilden of durfden.
Tijdens de avondrit hadden we een paar prachtige leeuwen voor de lens, en veel activiteit van de wildebeesten, die een beetje doelloos op en neer renden. Het klapstuk van de avond was een groep olifanten die in prachtig licht ons erg dichtbij lieten komen. Fantastisch.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

Een gevarieerde dag met veel regen om ons heen maar gelukkig niet vaak op ons dak. De luchten zijn spectaculair gedurende de hele dag, maar de zonsondergang is er één zoals je maar weinig ziet – mijn excuses voor de overdaad aan foto’s.... ik kon me creatief even lekker uitleven.
We waren deze dag richting ons tweede kamp gereden in de zuidelijke Serengeti. Het kamp was prachtig gelegen onder een mooi ‘koppie’ oftewel rotsheuvel. We waren dichter bij de massale kuddes gnoe’s, dat bleek duidelijk aan de toename aan vliegen overal. Tijdens de middagrit hebben we het hyenanest in de buurt bekeken, en vooral genoten van kilometers vrij overzicht over de kuddes.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

Nog een dag in hetzelfde gebied. We beklimmen een heuvel en kunnen 360 graden in de rondte kijken over de Afrikaanse vlakte, met de Ngorogoro krater, waar we morgen naar toe gaan, in de achtergrond. Nergens is ook maar iets te bekennen dat door mensen is gemaakt. Geen andere auto’s, we zijn geheel alleen voorzover het oog reikt. Het is een prachtige ervaring.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

Deze dag gaan we langzamerhand op weg richting de Ngorogoro krater. We rijden niet via de Oldovaikloof, waar de familie Leakey opgravingen doet naar vroege mensapen, maar via de andere, oostelijke route, dwars door Maasaigebied. We worden streng geïnstrueerd geen foto’s te maken van de Maasai – zij zien dit als belediging. Bij de krater kom je echter nog wel wat minder strenge types tegen die voor wat eten of geld graag hun foto laten nemen.
De rit langs de zuid/zuidoostkant van de krater is adembenemend mooi. De gele bloemen accentueren de zebra’s fraai en we zien veel vogels. Het landschap is weer erg gevarieerd, van savanne tot oerbos. Het valt ook op dat er nergens hekken staan – in Tanzania zorgen de Maasai zelf voor de controle van het wild. Er is dus geen duidelijke grens tussen een wildpark en menselijke leefomgeving. Leeuwen en andere roofdieren blijven weg bij de Maasai en zo leven mens en natuur al duizenden jaren in harmonie. Het is, als je de rest van Afrika gewend bent, ongelooflijk om dat met eigen ogen te aanschouwen.
In de middag komen we in de krater aan, waar we van west naar oost doorheen rijden. Eigenlijk is de krater een ingestorte ‘caldera’, wat een ondergrondse magmakamer is. Er is een heuveltje in de krater, het vermeende overblijfsel van de top die naar beneden gevallen is. De uitbarsting heeft voor veel as gezorgd, en daarvan plukken de gnoes nu nog steeds de vruchten.
Ik had zelf meer bebossing verwacht in de krater, maar het blijkt dat het vrijwel geheel savanne is, met wat kleine plukjes regenwoud. Vooral de oostkant heeft een mooi bos, en daar kunnen luipaarden nog wel eens gezien worden. Luipaarden en jachtluipaarden zijn echter erg moeilijk te zien in het park, en dit wordt een van de weinige safaris waarbij ik geen luipaard voor de lens zal krijgen (grr...).
De nieuwe regels van de duitse stichting die de leiding van het park in handen heeft zijn een crime, na al die eenzaamheid op de vlakten moeten we ons nu aan de paden houden en is ook uitstappen ten strengste verboden. Tenminste – niet voor de eigenaren van de stichting, heb ik me laten vertellen.... De afgelopen jaren is er veel wegenbouw geweest en de trucks rijden af en aan, met hier en daar een mooie knalgele Caterpillar schraper die het landschap ontstemt. De wegen zijn desondanks erg slecht. We hebben wel geluk dat de hotels aan de westkant slecht te bereiken zijn in de middag door een afgesloten weg, daardoor moeten zij vroeg de krater uit en hebben we nog een ruim uur het rijk voor ons (bijna) alleen. De zonsondergang vanaf het terras van de lodge is waanzinnig mooi, nog een reden om aan de oostkant te zitten.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

.
Image Unavailable, Please Login

 

Een volledige dag in de krater – de laatste dag alweer van het officiële programma. Het begint met veel bewolking en mist, wat mooie plaatjes oplevert maar geen dieren. Tijdens de sanitaire stop zijn er twee verliefde nijlpaarden die vlak bij de kant een mooie show geven. Ik zie wat buizerds (yellow-billed kites) rond de picnic plek hangen maar kan dan nog niet vermoeden wat precies hun kwade gedachten zijn....
Op het heetst van de dag vinden we een van de grote “Tuskers” – een olifant met grote slagtanden, zoals ze nu bijna niet meer voorkomen in Afrika. We moeten ongeveer anderhalf uur wachten tot hij uit het schaduwrijke bosje in de greppel komt. Als er andere auto’s langskomen doen we net alsof we naar vogels aan het kijken zijn, en dan rijden ze allemaal door zonder te stoppen. “Oh, birders. Nothing interesting there.” Goede truuk!
Als de olifant uiteindelijk de bedding volgt komt hij vlak bij onze auto’s uit. De gouden regel is weer: laat het beest zelf in jouw ruimte komen, dan heeft hij geen problemen. Als jij je opdringt, kun je een reactie provoceren. De olifant geeft ons een waar spektakel met een modderbad en is slechts een paar meter van onze auto’s. Hij is duidelijk op zijn gemak. Na een half uur verdwijnt hij het bos in, ons met de overweldigende indrukken achterlatend. Tijd voor lunch.
We hebben een privé picnicplek geboekt, erg mooi maar hij bleek niet erg privé. De vervetaapjes hadden het idee dat wij hun lunch kwamen brengen, en ze waren erg brutaal, zelfs aggressief. Maar ik had al helemaal niet verwacht dat de buizerds zich ook zouden laten zien. Op een gegeven moment sta ik mijn colaatje te drinken tot ik ineens een paar scherpe dingen in mijn hand voel en iets langs zie vliegen. In een duikvlucht had een yellowbill kite geprobeerd mijn colaflesje te pakken en de klauwen sloegen in mijn handen. Scherp! Het kwartier erna moet ik de vogel scherp in de gaten houden en op 1 moment moet ik zelfs het beest met mijn jas uit zijn duikvlucht dwingen zodat hij net het bakje pasta mist van een van de andere safarigangers... Een enerverende lunch.
Na de lunch zorgt de lucht (harde wind en harde regen gecombineerd met zon) voor spectaculaire beelden in de krater. We zien de allergrootste “Tusker” ook nog, wat verder weg maar een prachtig gezicht. In de regen doet een leeuwin frivools, en alle gehoefden staan met hun kont tegen de regen aan. Een mooi gezicht, allemaal dezelfde kant uit kijkend. Dat is natuurlijk niet handig om roofdieren op te mekren, en bleek later een buffel fataal: we kwamen de kill een uurtje later tegen. Het was een fascinerende situatie aangezien het gebeurde op de rand van het gebied tussen twee leeuwentroepen. De ene troep kwam kijken wat er gebeurde maar werd door de andere verjaagd, waarna ze zich tegoed konden doen.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

De terugweg – de planning is om in zo’n 4 ½ uur naar Arusha te rijden, maar gaandeweg wordt duidelijk dat het de hele nacht heeft geregend in de lagere gebieden. Bij het Manyarameer is de enige brug geheel weggeslagen, en dat betekent dat we niet naar Arusha kunnen. Gelukkig is er echter wel een airstrip – er wordt fanatiek gebeld en een half uur later hebben we een chartervliegtuig. We relaxen even bij een lodge en als we bij het “vliegveld” aankomen is het al een drukte van belang, met veel bange gezichten. Er zullen heel wat mensen in de auto moeten slapen vanavond – maar wij zijn als eerste weg en zijn nog op tijd voor de lunch in Arusha. Na een kleine tour van de lokala Tanzanietjuwelier in het mooie Arusha Hotel, is tijd om lekker onderuit te zakken met een biertje. Moe maar voldaan.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

EIND




Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben.



Onno

 

Hele week niet lekker geweest doordat de anti-malaria pillen niet goed vielen. Malerone = rotzooi, n.m.b.m., je verliest veel teveel vocht en dat is op die hoogvlaktes niet fijn.

Nog niet.

Combinatie van 1) dichtbij zijn, 2) lenzen waarvan je het bestaan niet vermoedt, 3) een extender (1.4x verlenging), soms 4) een kleine sensor (niet volbeeld) zodat die ook 1.6x verlengt, en 5) een goede sensor zodat je later ook nog op de computer kunt inzoomen.

Hoe dichtbij? Die bijgaande foto's! Je kunt het wild absoluut af en toe aanraken. Maar niet verstandig...

Tentenkampen (worden slechts opgezet voor een maand of 3 per jaar) en laatste nacht een lodge (eigenlijk een hotel).

Deze LandCRUISERS, niet Rovers, hebben longrange tanks - twee tanks die samen zo'n 1500km kunnen overbruggen. Genoeg voor een week safari.

Niet alleen de plaatjes kijken, maar ook lezen, Cor! Zie de post over dag 7.
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

Niet 100% tevreden, maar voor zijn geld is het een goede kamera. Video is waardeloos, en er is ook iets mis met de scherpstelling. Ik had een aantal shoots waarbij ik een stuk of 20 foto's nam, en dan was er maar 1 of 2 echt ragscherp, terwijl het onderwerp stil zat... Er zat af en toe een vreemde "dubbele-opname-zweem" over, heel merkwaardig.

Maar als hij scherp is hij ook scherp!

Voorbeeldje - originele foto en een uitsnede. ISO 400, dus het kan nog beter.


Onno
Image Unavailable, Please Login
Image Unavailable, Please Login

 

Dit bedoel ik met die "zweem". Het is geen standaard out-of-focus. Misschien ligt het aan de combinatie met de Sigma Image Stabilising op de 120 - 300 F2.8 (die heb ik later ook permanent uitgezet, leek wel iets beter te gaan).


Onno
Image Unavailable, Please Login